Gece gece Attila İlhan’ın Belki Gelmem Gelemem şiiri bir durumsal farkındalık yarattı bende. Bu uyumadan önceki kafamda yanan son ampul olacak diye düşünüyorum.
Şimdi elimde silinmesi istenilen fotoğraflar var. Fakat bu fotoğrafları bana o gönderdi, o fotoğraflarda bende varım. Fotoğraflar onun olabilir ama onları bana o verdi. Bana kendi rızasıyla verdi. Artık onlar benim. Bunun üzerine durumsal farkındalık yaratan o mısralarda Attila şöyle diyor; “Bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor. Sana ait ne varsa, hiçbiri benim değil!”
Birde yatmadan önce yine aynı şiirin bir kaç mısrası daha ruhumda yer etti. Diyor ki; “Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum / Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git / Ben senin olmadığını arıyorum / Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git” Bu mısralar bana “ben artık seni değil, aklımdaki seni seviyorum” düşüncemi hatırlattı. Çünkü o aklımda daha temiz ve daha güzel.
Neyse iyi geceler gece…
Yorum yapılmamış on This Post